Als mensen ruzie hebben met hun partner, dan hoor je vaak: “Yu mus los a sani op nanga yu wan.”
In Suriname lossen we dingen het liefst zelf op. Maar eerlijk gezegd? Soms werkt dat gewoon niet. En toch blijft relatietherapie voor veel mensen iets vreemds, iets waar ze liever niet over praten.
In onze cultuur is trots belangrijk. Je laat niet zomaar zien dat je relatie niet lekker loopt. En al helemaal niet aan een buitenstaander.
Het voelt alsof je je vuile was buiten hangt. Vooral mannen hebben daar moeite mee. Ze willen niet zwak lijken of de schuld krijgen. Terwijl therapie juist kan helpen om dingen beter te begrijpen.
Ook is er weinig vertrouwen in therapeuten. Mensen vragen zich af: “Wat weet die persoon nou van míjn leven?” Of ze zijn bang dat hun verhaal straks op straat ligt. In een land waar iedereen elkaar kent, is dat een serieuze zorg.
En dan nog de kosten. Relatietherapie is niet goedkoop. Als je moet kiezen tussen eten op tafel of praten met een therapeut, dan is die keuze snel gemaakt. Daarbij komt ook dat er weinig goede hulpverleners beschikbaar zijn.
Veel mensen kiezen liever voor hulp bij een dominee, pandit of imam. Dat voelt vertrouwd. Maar soms is er meer nodig dan gebed alleen.
Zolang we blijven denken dat ruzie normaal is en hulp zoeken een teken van zwakte, blijven veel stellen vastlopen. Tijd om daar anders naar te kijken.
Foto ter illustratie.
Jennifer Atmo (1985) is oprichter van Mooi Suriname. Ze kent haar land door en door en zet zich als voorzitster van KIVC actief in voor bewustwording en positieve verandering.
Voor contact: [email protected]