Het overgrote deel van de Surinaamse studenten die in Nederland studeert keert na hun studie niet terug naar Suriname.
Volgens cijfers van Nuffic blijft bijna dan 80 procent na afstuderen in Nederland wonen en werken.
Maar wat houdt hen tegen om terug te keren naar hun geboorteland? Ik sprak met studenten en verzamelde reacties van sociale media.
Een veelgenoemde reden is het gevoel dat diploma’s in Suriname minder waard zijn dan relaties. “Als je niemand kent, kom je moeilijk vooruit. In Nederland telt je diploma,” luidt het sentiment.
Het idee dat connecties zwaarder wegen dan prestaties, zorgt voor frustratie.
Ook de economische onzekerheid speelt mee. De hoge inflatie, beperkte werkgelegenheid en de zwakke Surinaamse dollar maken jongeren onzeker over hun toekomst als ze terug zouden keren.
“Hier kan ik sparen en opbouwen. In Suriname zou ik vooral moeten overleven,” schrijft een student.
Na een paar jaar in Nederland bouwen velen een leven op. Ze krijgen een partner, maken vrienden, en voelen zich veilig in een systeem dat hen kansen biedt.
Teruggaan voelt dan niet alleen als een grote stap terug, maar ook als een verlies van stabiliteit en sociale houvast.
Het vertrouwen in de politiek is laag. Corruptie, gebrek aan transparantie en trage vooruitgang maken dat velen geen toekomst zien in hun geboorteland.
Een kleine groep keert uiteindelijk wel terug, vaak na enkele jaren werkervaring, uit familiegevoel of om bewust bij te dragen aan verandering.
Maar zolang de situatie in Suriname hetzelfde blijft, lijkt Nederland voor de meesten de plek waar ze echt thuishoren.
Foto ter illustratie.
Jennifer Atmo is oprichter van Mooi Suriname. Ze kent haar land door en door en zet zich als voorzitster van KIVC actief in voor bewustwording en positieve verandering.
Voor contact: [email protected]