Over slechts enkele dagen, op 1 juli, wordt Keti Koti gevierd in Suriname. Op sociale media verschijnen nu al foto’s van fleurige koto’s, sierlijke angisa’s en kleurrijke kimona’s.
Traditionele gerechten zoals pom, bruine bonen met rijst en pastei worden volop geadverteerd. Maar achter deze bijzondere dag schuilt een diepere, aangrijpende betekenis.
‘Keti Koti’ betekent in het Sranantongo letterlijk ‘gebroken ketenen’. Het herdenkt de dag waarop op 1 juli 1863 de slavernij officieel werd afgeschaft in Suriname en de Nederlandse Antillen.
Toch was de vrijheid toen nog niet volledig: tien jaar lang bleven tot slaaf gemaakten gedwongen werken op de plantages, onder het zogenaamde “staatstoezicht”. Pas in 1873 brak de ware vrijheid aan.
Meer dan een herinnering aan een datum is Keti Koti een eerbetoon aan strijd, pijn en onverzettelijkheid.
Voor de Afro-Surinaamse gemeenschappen is het een dag van bezinning en trots. Ze herdenken hun voorouders en vieren de kracht van hun cultuur en overleving.
Steeds vaker wordt deze viering ook omarmd door andere groepen binnen Suriname. Het wordt een dag van nationale eenheid, van gedeelde herinnering en collectieve reflectie.
Op 1 juli starten de festiviteiten vaak met plechtige ceremonies, waarin de generaties die hun vrijheid moesten bevechten worden geëerd.
Het is een moment van stilte, erkenning en heling — een oproep om de geschiedenis openhartig te bespreken en samen te werken aan gerechtigheid.
Na de plechtigheden begint het feestelijke deel. Mensen kleden zich in traditionele kleding en overal geurt het naar huisgemaakte lekkernijen.
Pom, bruine bonen met rijst, pastei, moksalesi en heri heri — een gerecht dat diep geworteld is in de slaventijd — worden met liefde bereid en geserveerd.
Ook buiten Suriname leeft Keti Koti krachtig voort. In Nederland groeit de aandacht, met herdenkingen en vieringen in Amsterdam, Rotterdam en Den Haag.
Jaarlijks trekt de plechtigheid bij het slavernijmonument in Amsterdam’s Oosterpark duizenden bezoekers.
Keti Koti is daarmee uitgegroeid tot meer dan een culturele viering.
Het is een krachtige herinnering aan het verleden, een dag van heling en een brug naar nationale verbondenheid — een dag waarop Suriname en haar diaspora samen stilstaan bij de offers van hun voorouders en de kracht van vrijheid vieren.
Shafely is een gepassioneerde schrijfster met een voorliefde voor human interest verhalen. Ze schrijft met hart en ziel over het leven van Surinamers en brengt hun verhalen tot leven met gevoel en diepgang.
Voor contact: [email protected]