Consuella Simonds lanceert binnenkort haar eerste romanboeken ‘Dahlia’ en ‘Taji’

Consuella Simonds, een jonge inheemse schrijfster, brengt binnenkort haar eerste twee romanboeken, Dahlia en Taji, uit.

Wat ooit begon als een passie voor lezen, groeide uit tot een diep verlangen om haar eigen verhalen te schrijven.

In een interview met MooiSuriname vertelt ze dat haar passie voor schrijven al in haar kindertijd begon, zelfs voordat ze kon lezen.

“Elke dag las mijn vader mij voor uit verschillende boeken en vertelde hij de verhalen in zijn eigen woorden. Dit werd een geliefde routine waar ik elke dag naar uitkeek. Ik vond het fascinerend.”

Ook haar grootvader speelde een belangrijke rol; hij was een meester in storytelling.

“Hij vertelde me talloze verhalen over onze afkomst, cultuur en tradities, evenals anansiverhalen die van generatie op generatie werden doorgegeven. Ik was ontzettend nieuwsgierig naar deze verhalen en wat ze betekenden.”

Toen Consuella ouder werd en naar school ging, ontdekte ze de bibliotheek. “Ik bracht bijna elke dag een bezoek aan dat lokaal, op zoek naar nieuwe boeken. Zelfs de leesboeken die op school werden gegeven, las ik vaak in één dag uit.”

In haar dorp Apoera was er een vrouw die boeken en literaire romans verkocht. “Ik smeekte mijn moeder telkens om geld, alleen al om nieuwe boeken te kunnen aanschaffen. Lezen werd meer dan een hobby; het werd een verslaving.”

Ze herinnert zich dat ze ’s avonds las bij het licht van een kokolampoe, omdat er in het dorp nog geen elektriciteit was.

“Soms hield ik zelfs een boek voor me tijdens het afwassen, zodat ik verder kon lezen. Lezen had me helemaal in zijn greep.”

Bekende schrijvers zoals Cynthia McLeod en Robby Parabirsing inspireerden haar met hun verhalen.

“De verschillende plotlijnen, personages en boodschappen in hun boeken waren een ware openbaring voor mij. Hun succes gaf me de overtuiging dat als zij het konden, ik het ook kon.”

Zo groeide haar passie uit tot een droom – een droom die jaren op zich liet wachten voordat hij werkelijkheid werd.

Op vijftienjarige leeftijd begon ze met schrijven. Verschillende ideeën en verhalen kregen geleidelijk vorm. Levenservaringen van anderen, maar ook haar eigen belevenissen, droegen bij aan de inhoud van haar werk.

In 2022 voelde ze zich klaar om haar eerste boek te publiceren, maar ze begon aan zichzelf te twijfelen – aan de kwaliteit en de waarde van haar werk.

“Daardoor besloot ik een stap terug te doen en liet ik het manuscript drie jaar liggen. Pas recent vond ik de moed om het opnieuw op te pakken.”

Op 18 mei organiseert ze haar eerste boekpresentatie in haar geboortedorp, waarna de boeken eindelijk in handen van het publiek zullen komen.

“Dit is voor mij een belangrijke mijlpaal, omdat het jaren heeft gekost voordat mijn droom werkelijkheid werd.”

Deze mijlpaal betekent voor haar niet alleen persoonlijke voldoening, maar ook zichtbaarheid: haar werk kan bijdragen aan het vergroten van de representatie van inheemse stemmen in de literatuur.

Het schrijfproces en het voltooien van haar romans zijn krachtige stappen geweest in haar persoonlijke en professionele ontwikkeling.

Bovendien ziet ze het publiceren van haar boeken als een kans om verbinding tot stand te brengen met anderen, zowel binnen als buiten haar gemeenschap.

De invloeden van haar roots en cultuur zijn diep verweven in haar werk. Culturele tradities komen duidelijk naar voren in haar verhalen; rituelen, gebruiken en waarden vormen centrale thema’s.

Ook de zoektocht naar identiteit speelt een belangrijke rol.

Verder is de verbinding met de natuur sterk aanwezig: veel personages in haar boeken hebben een bijzondere relatie met hun omgeving.

Familiebanden en gemeenschapsleven zijn eveneens terugkerende elementen, waarbij de wijsheid van oudere generaties en onderlinge solidariteit vaak een sleutelrol spelen.

Volgens Consuella kan het schrijfproces behoorlijk uitdagend zijn. Zeker als beginnende schrijfster heeft ze obstakels moeten overwinnen.

De grootste uitdaging was zelftwijfel. Haar innerlijke criticus liet haar vaak twijfelen aan haar schrijfvaardigheden en de waarde van haar verhalen.

Ze leerde hiermee omgaan door regelmatig haar werk te delen met vertrouwde familieleden die haar eerlijke feedback gaven.

Ook tijd en ruimte vinden voor het schrijven was lastig, zeker in combinatie met studie, werk en gezinsleven. Toch probeerde ze een vaste schrijfgewoonte op te bouwen, al was het maar voor een paar uur per week.

Het ontvangen van feedback was soms ontmoedigend, maar ze leerde de constructieve kritiek te omarmen als kans om te groeien.

Tijdens momenten van writer’s block, wanneer ze niet meer wist hoe verder te schrijven, hielp het haar om aan meerdere verhalen tegelijk te werken. Zo kon ze altijd schakelen naar een ander verhaal en bleef haar creatieve stroom op gang.

De reacties van haar familie, vrienden en omgeving betekenen veel voor haar. “Ze zijn trots, enthousiast, ondersteunend en aanmoedigend. Ook zijn ze bezorgd over mogelijke vernedering en hoe mijn boeken zullen worden ontvangen.”

Wat Consuella hoopt dat haar lezers meenemen uit haar verhalen, zijn levenslessen en thema’s die de menselijke ervaring weerspiegelen: identiteit en trots, empathie en verbinding, de kracht van verhalen, en verandering en hoop.

Tot slot heeft ze een bemoedigende boodschap voor inheemse meisjes, vrouwen en dames die ook willen schrijven: geloof in jezelf, schrijf vanuit je hart, wees geduldig en volhardend, blijf leren en durf je verhalen te delen. Je weet maar nooit wie je kunt raken of inspireren met jouw woorden.”