Terwijl wegen normaal gesproken door de overheid worden aangelegd, besloten de bewoners van het Surinaamse dorp Amakkaköndë in het district Sipaliwini om het zelf te doen.
Zonder machines, zonder hulp van de overheid, maar met een sterke wil, veel lef en collectieve inzet bouwden zij hun eigen hoofdweg van 200 meter – van de rivier tot het centrale punt van het dorp, de krutu oso.
Ramon Main, initiatiefnemer van het project en woonachtig in Nederland, vertelt in een interview met Mooi Suriname over deze bijzondere prestatie.
“Normaal gesproken zamelen we geld in om de hoofdwegen in het dorp schoon te maken. Zowel de bewoners als de diaspora vinden het belangrijk dat het dorp er netjes en verzorgd uitziet – voor onszelf, voor bezoekers en wanneer we op vakantie komen.”
“Maar telkens geld inzamelen voor onderhoud kost veel tijd, geld en energie. Daarom zijn we gaan nadenken: is het niet beter om een keer een grote investering te doen, zodat we voor langere tijd goed zitten?”
Volgens Main waren er genoeg uitdagingen. Allereerst moest er een betrouwbaar plan komen en een sterk team waarin mensen voldoende vertrouwen hadden om hun geld aan toe te vertrouwen.
“Dat was misschien wel de grootste uitdaging. Mensen overtuigen dat dit project echt zou doorgaan, en dat hun geld niet in een bodemloze put zou verdwijnen. Er zijn helaas te veel voorbeelden van projecten die zijn mislukt.”
“Maar zelfs met geld heb je nog iets extra’s nodig, namelijk menskracht, vaardigheden, lef en doorzettingsvermogen”, stelt Main.
Andere uitdagingen waren vooral praktisch van aard. Main vertelt dat het transport van stenen enorm zwaar was. “We hebben geen eigen transportmiddelen, dus alles moest vanaf Atjoni met de hand worden vervoerd.”
Op de vraag welke blijvende veranderingen dit project in het dorp teweeg heeft gebracht, antwoordt Main: “Voor mij persoonlijk is de grootste verandering de mentale shift van wantrouwen naar vertrouwen.”
“Er is nu tastbaar bewijs dat we het zelf kunnen – dat we voldoende mensen hebben met integriteit en doorzettingsvermogen om ons geld om te zetten in zichtbare resultaten.”
Main geeft aan dat ze niet langer afhankelijk willen zijn van subsidies of smeekbedes aan politici. Niet uit arrogantie, maar uit de overtuiging dat zelfredzaamheid de toekomst is.
“Natuurlijk mogen mensen bijdragen aan onze doelen, maar het initiatief komt van onszelf”, zegt hij.
Hij benadrukt ook de kameraadschap tussen teamleden. “Het voelde bijna als militaire training. Zwaar, intens, maar met een sterk gevoel van saamhorigheid.”
“Velen van ons hebben nog nooit zo fysiek afgezien. We stonden om 5 uur op en sliepen pas om 2 uur ’s nachts – acht dagen lang. Pijnstillers waren soms noodzakelijk om door te kunnen. En toch, het gezamenlijke gevoel van kracht en vertrouwen dat we dit zouden afmaken, gaf enorme energie.”
Aan anderen die ook iets willen veranderen in hun gemeenschap, geeft hij waardevolle tips. “Een goede voorbereiding is cruciaal. Het aanleggen van de weg duurde één week, maar de voorbereiding nam negen maanden in beslag.”
“Die ene week is slechts 3 procent van de tijd, maar wel het zwaarst. Te vaak wordt voorbereiding onderschat, met als gevolg dat projecten eindeloos duren en mensen afhaken.”
Verder roept hij op tot meer onderlinge inspiratie. “Laten we elkaar blijven inspireren en motiveren om zelfredzaam te zijn. Leren van elkaar is essentieel.”
“Als wij iets willen doen wat ergens anders al is gedaan, vragen we actief naar ervaringen – en andersom mogen mensen ons ook altijd benaderen.”
Tot slot benadrukt hij het belang van vertrouwen binnen een team. “Dat kun je niet afdwingen, dat moet je opbouwen.”
“Begin daarom met kleinere projecten waarmee je vertrouwen kunt winnen, en werk langzaam naar grotere initiatieven toe. Blijf bovenal helder communiceren.”
Inmiddels is het project afgerond, maar er zijn nieuwe plannen voor het dorp.
“Dit is pas fase één van de weg. We gaan meer wegen aanleggen in het dorp. In 2019 hebben we een betonnen naamplaat bij de rivier geplaatst – dat werd toen als revolutionair gezien en heeft anderen geïnspireerd.”
“We hebben ook een bruggetje gebouwd bij de kreek, ons traditionele gebedshuis gemoderniseerd en onze krutu oso gerenoveerd”, aldus Main.
Momenteel zijn ze bezig met de voorbereidingen voor een eigen basisschool en de aanleg van een watervoorziening.
Onderwijs is volgens de initiatiefnemer van groot belang voor de toekomst van het dorp, en schoon drinkwater is essentieel – vooral voor de ouderen.
Aan deze projecten zullen ze de komende jaren verder bouwen.
S. King is een gepassioneerde schrijfster met een voorliefde voor human interest verhalen. Ze schrijft met hart en ziel over het leven van Surinamers en brengt hun verhalen tot leven met gevoel en diepgang.
Voor contact: [email protected]